List otwarty

Pan Prezes

Rady Ministrów

Rzeczypospolitej Polskiej

Marek Belka

Szanowny Panie Premierze

Wystąpienia Pana Premiera 11 stycznia br. w Telewizji Polskiej o Narodowym Planie Gospodarczym i o projektach Rządu na czas bieżący i przyszły wysłuchaliśmy z uwagą. Za bardzo istotną część tego wystąpienia uznaliśmy szczególnie wezwanie Pana Premiera do wypowiadania się, zgłaszania uwag, wniosków i propozycji, gdyż może teraz nasze wystąpienia będą docierać do Pana lub Ministrów i będą merytorycznie rozpatrywane, a nie odkładane [zresztą z podziękowaniem dla autorów!] na „najniższą półkę” sekretariatów czy kancelarii departamentów lub wydziałów.

Ustosunkowując się do wypowiedzi Pana Premiera, pragniemy w pierwszym rzędzie wyjaśnić rzeczywiste stanowisko Pana i Rady Ministrów w odniesieniu do polityki gospodarczo – społecznej, rysującej się w Pana wystąpieniu, a realizowanej konkretnymi decyzjami.

W wystąpieniu zapewnił Pan o staraniach na rzecz poprawy bytu społeczeństwa a szczególnie o przeciwdziałaniu wykluczaniu ludzi z tego społeczeństwa warunkami i działaniami ekonomicznymi. To bardzo chwalebne zapewnienie nastąpiło jednak w pięć dni po informacji w mediach o decyzji Rady Ministrów o złożeniu do Trybunału Konstytucyjnego RP skargi na ograniczenie wysokości podwyżek czynszów wprowadzonej przez Senat i Sejm do ustawy zmieniającej ustawę „o ochronie praw lokatorów[...]”.

Alternatywą ustalonego przez Sejm postanowienia jest całkowite uwolnienie już obecnie bardzo wysokich czynszów. A przecież, gdy już obecnie większość lokatorów mieszkań czynszowych zalega z opłacaniem kosztów zamieszkiwania lub z wielkim trudem je pokrywa ze swych niskich dochodów, kilkuset procentowy skok wysokości czynszów [zapowiedziany, ale i formułowany na piśmie przez licznych wynajmujących] spowoduje lawinowo rosnące zadłużenie, prowadzące do bezdomności oraz całkowitego pozbawienia tych najemców jakiejkolwiek zdolności kredytowej.

Należy tutaj zauważyć, że powyższe zagrożenie obejmuje szacunkowo około 1 200 000 – 1 400 000 rodzin zamieszkałych w dawnych prywatnych budynkach [ok. 600 000] oraz przejętych przez prywatnych właścicieli, dawnych mieszkaniach zakładowych[ok. 600 000 – 800 000]. Taka ilość rodzin to około 5 milionów ludzi, a zatem prawie tyle ilu zostało pozbawionych domów przez żywioł tsunami w Azji.

Zaznaczamy, że potraktowanie przewidzianej przez Radę Ministrów skargi konstytucyjnej tak, jak była potraktowana podobna skarga rozpatrywana 2.10.2002 r. czyli z pominięciem Art. 31 ust. 3 oraz Art. 64 ust. 3 Konstytucji RP będzie stanowiło poważne łamanie Konstytucji w szeregu artykułach, a szczególnie Art.Art. – 2, 5, 9, 30, 31, 32, 75, 76, 91.

Art. 91 zobowiązujący do przestrzegania ratyfikowanych umów międzynarodowych wprowadza obowiązek przestrzegania praw człowieka, wśród których szczególne znaczenie mają: podstawowe prawo każdego człowieka do zamieszkiwania w warunkach godnych człowieka, stanowiące podstawę realizacji szeregu innych praw człowieka, a następnie prawo posiadania i ochrony prawa własności podstawowej i osobistej, które mogą być łamane przy postępowaniach eksmisyjnych przeprowadzanych w oparciu o Kodeks postępowania cywilnego. Nie należy przy tym mieszać pojęcia własności podstawowej i osobistej, chronionej prawami człowieka z pojęciem własności kapitału [nieruchomości] i uzyskiwanego stąd zysku, podlegających prawom gospodarczym – biznesu, a nie prawom człowieka.

W ramach realizacji prawa każdego człowieka do mieszkania [Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Art. 25 ust. 1 – oraz kilku innych Konwencji] polskie przepisy prawne, przystosowane do rzeczywistych warunków gospodarczo – społecznych w Polsce obejmowały m.i. regulacje czynszów, co uwzględnił Sejm i Senat, wywiązując się z zobowiązań międzynarodowych.

Panie Premierze, działanie Rady Ministrów pod presją argumentacji ministra Andrzeja Bratkowskiego o przesądzonym wyniku procesu ze skargi obywatelki francuskiej p. Marii Hutten-Czapskiej do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka na regulacje czynszu w Polsce jest zaskakujące, gdyż zakłada, że Trybunał Praw Człowieka zaleci Polsce odejście od realizacji międzynarodowych praw człowieka i pozbawienie ludzi mieszkań oraz ich własności podstawowej [wspomniane powyżej zadłużenie] w imię obrony biznesu mieszkaniowego p. Marii Hutten-Czapskiej mieszkającej i posiadającej swą własność podstawową we Francji. Czy wówczas polscy parlamentarzyści nie powinni wystąpić w Parlamencie Europejskim w rzeczywistej obronie podstawowych praw człowieka w działalności Trybunału Praw Człowieka?

W ramach dyskusji, o której Pan wspomniał w swym wystąpieniu, prosimy o wyjaśnienie nam ostatecznego stanowiska Pana oraz Rady Ministrów w przedstawionej sprawie i o informacje, czy Ministerstwo Sprawiedliwości wniesie przedmiotową skargę konstytucyjną? Ze swej strony informujemy, ze organizacje lokatorskie wnoszą do Trybunału Konstytucyjnego o swój udział w postępowaniu dotyczącym ograniczaniu czynszów, a to dla obrony jedynej zapory przed „nieuczciwymi praktykami rynkowymi” w sferze mieszkaniowej [Art. 76 Konstytucji RP], nawet mając przeciwko sobie Rząd RP.

Z poważaniem